In de noordwestelijke provincie Xinjiang in China heeft de overwegend islamitische Oeigoerse minderheid nergens om te verbergen. Gezichtsherkenningssoftware waarschuwt autoriteiten als doelwitten op meer dan 1000 voet van hun huizen en werkplekken afwijken. Bewoners worden gearresteerd als ze geen smartphone-software downloaden waarmee ze kunnen worden gevolgd, aldus gebruikers van sociale media. Alleen al het willen reizen buiten China kan aanleiding zijn tot arrestatie, waarbij Beijing familieleden vasthoudt en zijn politieke macht gebruikt om uitlevering van mensen in het buitenland te forceren.
Ten minste 120.000 Oejgoeren zijn de afgelopen twee jaar gevangen gezet in zogenoemde ‘heropvoedingskampen’, volgens het door de VS bekostigde Radio Free Asia. In andere rapporten is dit aantal opgelopen tot één miljoen, dat een groep Amerikaanse congresleden vorige maand beschreef als de grootste huidige massale opsluiting van een minderheidspopulatie overal. Elk vreemd contact is verdacht, met degenen die naar kampen worden gestuurd, naar verluidt waaronder een vooraanstaande voetballer, evenals de Oejgoerse vrouwen van Pakistaanse handelaars die over de grens handel drijven.
De Chinese overheid heeft geweigerd commentaar te geven op meldingen van massale detentie. En het ontkent repressie van de Turks sprekende Oeigoeren, van wie sommigen al jaren bezig zijn met een low-level separatistische beweging. Peking zegt dat het wordt geconfronteerd met de islamistische opstand in Xinjiang en beschuldigt Uighur-militanten voor een aantal mes- en bomaanslagen in het hele land. Het heeft een groep Oeigoerse leiders bestempeld als terroristen.
Externe experts zijn het erover eens dat China met een bedreiging wordt geconfronteerd Honderden Oeigoeren zouden hebben gevochten voor Islamitische Staat in Irak en Syrië, sommigen die beloven terug te keren om Chinees bloed “in rivieren” te sprenkelen. Toch lijkt wat er in Xinjiang gebeurt buiten elke redelijke reactie op het gevaar. Het lijkt inderdaad veel meer op een opzettelijk testbed voor technieken die, sommige mensenrechtenspecialisten zorgen baren, een model kunnen worden voor elders in China en daarbuiten.
‘S Werelds meest bevolkte natie is sinds de opkomst van president Xi Jinping met name repressiever geworden. Door anticorruptie worden honderden Xi’s politieke vijanden gearresteerd, inclusief buitenlanders en hoge functionarissen, terwijl de regering meer investeert in geavanceerde bewakingstechnologie zoals gezichtsherkenningssoftware, waardoor de politie deze maand één verdachte kan identificeren in een menigte van 50.000 . Ondertussen staat Peking steeds meer open voor het gebruik van zijn groeiende wereldwijde politieke macht om tegenstanders en stymie-kritiek te intimideren, zowel binnen als buiten het land.
Geen enkele groep heeft dit meer gevoeld dan China’s geschatte 11 tot 15 miljoen Oeigoeren. Ze staan voor veel van dezelfde druk als die in het nabijgelegen Tibet, een andere semi-autonome regio waarin Peking de scepter zwaait. In tegenstelling tot de Tibetanen zijn de uitdagingen van de Oeigoeren echter vaak opgemerkt door de buitenwereld, met hun supporters van beroemdheden en de beroemde verbannen leider de Dalai Lama.
Twee aspecten maken deze aanpak bijzonder sluipend: de technologische verfijning en het wereldwijde bereik. Terwijl de Oeigoeren in China al lang worden vervolgd, is de recente escalatie van Beijing dramatisch geweest.
Al in 2015 maakten Chinese functionarissen gebruik van een reeks technieken om Oejgoerse gemeenschappen in het buitenland te intimideren en te infiltreren, waarbij ze mensen bedreigden dat hun gezinnen thuis zouden lijden als ze Peking niet hielpen informatie te verzamelen over Oeigoeren die zij als vijandig beschouwen tegen de Chinese staat. Vorig jaar begon China een wereldwijde campagne om meerdere landen ervan te overtuigen om Oeigoerse studenten deporteren, met tientallen afgeronde en alleen vanuit Egypte naar huis gestuurd.
Binnen Xinjiang heeft Beijing gecreëerd wat volgens experts het meest uitgebreide systeem van hightech staatstoezicht op de hele wereld is. Meer nog dan elders in China is de ontwikkeling van infrastructuur in Xinjiang expliciet gekoppeld aan het ondersteunen van dat programma. Een nieuw Metro-systeem dat later dit jaar wordt geopend, vereist dat alle passagiers hun ID laten zien voor elke rit, terwijl inwoners vorig jaar de opdracht kregen alle smartphones en elektronische apparaten in te leveren voor officiële controles van ‘terroristische video’s’ en andere illegale inhoud.
Dergelijke technologie zal geavanceerder worden nu China ernaar streeft een wereldleider te worden in zowel kunstmatige intelligentie als bredere monitoringtechnieken.
Wat Beijing hiervan wil bereiken is niet moeilijk te raden. De enorme diepte en het bereik van monitoring maakt het gemakkelijker om het kleine aantal militanten op te sporen, te vinden en te stoppen. Maar de reikwijdte van de acties van Beijing in Xinjiang stuurt ook een krachtig signaal naar alle Chinese burgers – zowel Oeigoeren als anderszins – van de kracht van de staat en de kosten van het buiten de lijn raken.
ty door pro-Oeigoerse groepen en media outlets, de rest van de wereld toont weinig interesse in evenementen in Xinjiang. Voor Washington concurreert de behandeling van de Oeigoeren niet met kwesties zoals handel en Noord-Korea als het gaat om de omgang met China. Europese staten, met hun eigen wanhoop voor handel met Beijing, hebben nog minder zin getoond om Xi’s regering te bekritiseren. China’s Oeigoeren hebben nu weinig kans dat zij buiten het land hen zullen ondersteunen. Zelfs de Golfstaten en Turkije, die misschien een mogelijke bron van steun leek te zijn, lijken steeds minder geïnteresseerd. Dat is jammer. Als dit soort high-tech onderdrukking van minderheden en afwijkende meningen in de komende jaren wijdverspreid wordt, kunnen we spijt hebben dat we niet meer aandacht hebben besteed.
Leave a Reply